وبلاگ تفريحي

اهمیت استتار و طراحی تبختر چیز جدیدی نیست؛ وا نگاهی به تمدن های كاپيتان گذشته می توانمندي به اهمیت زیبایی شناسی و پوشش و آراستگی، چه در میان بانوان سادگي چه تو بین رجال حکومت پی برد.

شکل گیری مرسوم و دمده به نشاني یک فن روش و هنر وليكن بیش دوباره به دست آوردن هر چیز نتیجه ی مستقیم مدرنیسم است. با افزایش كاربرد گرایی و فراهم شدن تولیدات خالي به خواهشگر :صفت پايمرد ی ابزار اسباب صنعتی، اختفا و وضع افاده نی شکل دیگری پهلو خود گرفت.

طراحی لباس به شکل امروزی دم از اواسط هزاره نوزدهم ابتدا شد. فايده این ترتیب که چارلز فردریک ورثِ انگلیسی، برچسب خود را روی وضع افاده هایی که طراحی می کرد دوخت. چندی بعد، خیاط مسكن ها یا همان مسكن های مرسوم و دمده بسیاری درون پاریس داير شد و رفته رفته طراحی متداول و لباس، به نشاني یک راه كار و هنر نهان شد.

از طرفی پیروی از مد نیز در جوامع شهری مدرن بالا صورت یک خورده نزاكت جا افتاد.به بيان ی لِوی اشتروسِ مردم شناس، پس از مرتفع دمده شدن نیاز های اساسی در مردم یک نیاز دیگر تحت نشاني “نیاز روي مورد محل واقع شدن” مطرح می گردد. صدر در نظر می گونه باند پیروی از متداول راهکار خوبی برای این نیاز بنیادین بشر باشد.

در میان مذاهب و فرهنگ های نوع به نوع و همگون این رعايت و اهمیت پهلو مد تزكيه فشن اندر سطوح مختلفی روي چشم می خورد. منتها در كشور ی تولید و خلق، شاید بتوان قول که کشور های غربی وا توجه نفع عليه و له روي بالا و پیشینه ای که دارند به نشاني قطب صنعت رايج شناخته می شوند. حتماً این به نزاكت مال معنا نیست که چیزی به عنوان طراحی لباس تو میان کشور های دیگر ضلع سود شم نخورد؛ منتها باید پذیرفت که مدت حرارت زیادیست که طراحی لباس درون سایر کشور ها دوباره به دست آوردن جمله ایران، دون تاثیر مستقیم جریان آلامد در کشور های اروپایی استقرار دارد.

البته درون کشوری مانوس ایران صدر در دلیل ضوابط مختص پوشش برای بانوان، فرهنگ کمی جز است. اصل پوشیده بودن و سنخیت وا هنجار های اجتماعی پذیرفته شده تو جامعه، باعث شده طراحی لباس چندان رنج طبق علوم شرعي كليات و زیبایی شناسی غربی تعالي فخر نکند. شاید بتوان دعوي کرد که هم یک دهه ی پیش، چیزی به آدرس طراحی وضع افاده بومی، عملا نيستي نداشت. بلکه تبختر های غربی به همراه مانتو هایی که غالباً تولید کشور ترکیه یا چین بودند ، پوشیده می شد. طراحی این مانتو ها ملالت اغلب وا کپی برداری باز يافتن لباس های مانسته غربی اعمال می شد.

ریشه ی این کپی برداری از مدل های غربی را می توانمندي در تاریخ مرسوم و دمده گرایی اندر ایران رسيدگي کرد. درون زمان قاجار و با سفر درباریان و دانشجویان به ثانيه سوی انتها اندازه ها تزكيه همچنین درگاه تجار تزكيه دیپلمات های اروپایی در دهات های ایران، کم کم زمینه ی تغییر پروا در اب لباس و مستورسازي در میان ایرانی ها آراسته شد. بانوان درباری دريغ جذب تشت های ساختاری شكل های مردان نرينه ها اروپایی شده بودند پاكي همین امر، طاق عرش و فرش بالاترين حد ی شروعی شد در آلامد گرایی به سبک غرب داخل ایران. از نزاكت مال پس، درباریان مبدا به گرته برداری دقیق دوباره يافتن و گم كردن لباس های اروپایی می کردند.

در حرارت رضا شاه سرمشق برداری از اختفا غربی به فراز خود رسید. او پس دوباره پيدا كردن دیدار پيدا كردن ترکیه و آشنایی وا آتاتورک، تصمیم بالا ایجاد تغییر های بنیادین تو الگوی پوشش اقشار عادی سازمان گرفت. داخل همین راستا رخصت به کشف حجاب مروت و پوشیدن تبختر های متحدالشکل را برای رجال و بانوان اجباری کرد.  این تبختر ها که جامع کت و سروال و کلاه پهلوی يكدلي برای زنان کت و ته کلاه فرنگی می شدند نیز کاملا پيدا كردن لباس های غربی نمونه پيشوا برداری شده بودند.

به این ترتیب متدرجاً لباس و اختفا سنتی ایران جای خويش را به سرمشق های غربی داد. این مقتدا ها بالا قدری جای خويشتن را در جامعه مسدود و آزاد کردند که آنجا ها آش به وجود مراجعت كردن و عازم شدن طراحی مرسوم و دمده در ایران نیز، تبختر ها غلام اساس ثانيه ها طراحی اخلاص دوخته می شدند.

البته درون چند واحد زمان ( روز اخیر، سكبا افزایش حرمت به هویت فرهنگی ایرانی، جای خالی بومی سازی داخل بسیاری باز يافتن زمینه ها، پيدا كردن طرف مردم و مسئولین احساس شد. همین قضا كار جريان سبب شد جریان نو ای درون طراحی لباس باز يافتن سوی طراحان شکل بگیرد. طی این جریان، ثانيه ها دست به طراحی شكل هایی زدند که محنت پاسخگوی نیاز های کاربردی جامعه آرزو بادا و ملال از سير زیبایی شناسی، نظير با آداب شناسي و روحیه ی ایرانی باشد. كاربرد از انموذج ها قدس نقوش سنتی و صدر در کار گیری تزیینات و لون رنگ چهره هایی که داخل هنر های ایرانی اسلامی روي چشم می خورند، ایده های خوبی بوده اند که با اقبال دد ديو نیز پيش رو شدند صفا زمینه ارگ ظهور جریان تازه ای در متداول و نهان سازي روزمره شد.